Indonesië is helemaal anders dan Singapore. Bali is het enige eiland van Indonesië waar de meerderheid Hindoeïstisch is. Maar van zodra je landt, ben je een doelwit voor de plaatselijke bevolking om geld aan te verdienen. Het stoorde mij dat als ik over de straat liep, altijd werd aangesproken voor een taxi, een winkel te bezoeken, één of andere reis te boeken, een restaurant binnen te gaan, een massage te ontvangen of zelfs drugs te kopen. Ik bedank vriendelijk voor al die dingen, maar de frequentie werkte nogal eens op mijn zenuwen.
De eerste taxi dat ik nam, naar de hostel waar ik wou verblijven, was al direct bingo. 22€ voor 40 minuten. Ik wist dat dit te veel was, en ik gaf hem de kans om eerlijk te zijn daarover, maar die kans liet hij liggen.
In het hostel sliep ik in de grootste kamer, degene met 6 bedden, maar het is een goede manier om mensen te leren kennen. Zo ging ik met een grote groep uit de hostel eten en later ook drinken. Een mengelmoes alom. Amerika, Canada, Australië, Duitsland en Engeland. Dit waren allemaal reizigers die al 3, 5, 8 maanden of langer aan het backpacken waren. En zo soms ook nieuwe reisgroepen vormden met gelijkgezinde zielen voor een deel van hun reis.
Na 3 dagen mensen te leren kennen, te genieten van het Indonesisch eten te genieten, te chillen op het strand & wat te liggen zwemmen en na kennis te hebben gemaakt met de Balinese massage (een uur voor 5€ en dat is om voor dat je het goed en wel beseft) vertrok in naar Tulamben.
Tulamben is de plaats waar ik heb leren duiken voor een zeer schappelijke prijs, de helft goedkoper dan elders op het eiland en ik wil niet eens weten hoeveel goedkoper dan in België. Ik kwam aan en informeerde bij Dive Concepts en ik kreeg direct een boek in mijn handen waarvan ik de eerste 3 hoofdstukken moest leren en een dvd zien tegen de volgende dag. Het was al 7u ’s avonds… Ik zag er wat tegenop. Ik kreeg de eerste 2 hoofdstukken gedaan en het derde deed ik dan maar ’s ochtends om 7u, want om 8u moest ik al terug ginds staan. Direct gingen we het water in en deed ik mijn eerste duik. Geweldig! Die namiddag deed ik oefeningen in een zwembad om allerlei zaken onder de knie te krijgen. Bouyancy-oefeningen, gebarentaal voor onder water, procedure voor noodsituaties, etc.
De volgende dag had ik mijn Open Water Diver certificaat al in de hand. Fabien, mijn franse instructeur was onder de indruk en dat is altijd fijn om te horen. Die avond was er een nachtduik en dat kon ik niet laten schieten, dus ik schrijf me in en ervaar de onderwaterwereld op een andere manier. Ook nu moest ik oefeningen doen, omdat ik nog nooit eerder ’s nachts had gedoken. Zo moesten we ons oriënteren met een kompas op 15m diepte terwijl je goed als niets ziet, tenzij je ergens schijnt met je zaklamp. Hoe dan ook, geweldige ervaring!
Na een gratis plezierduik, schrijf ik mij in voor de geavanceerde cursus, waarvoor ik nog eens 4 duiken voor moest doen. Normaal gezien 5, maar de nachtduik werd er in verrekend. De 4 volgende duiken waren diepteduik, vis-identificatieduik, expert bouyancy-duik en een oriëntatieduik. De eerste twee spreken voor zich. Bouyancy is hetzelfde als drijven in het water, zien dat je niet zinkt of stijgt tenzij je dat zelf wilt. Je leert ook met je longen werken. Moesten jullie kunnen zien wat voor oefeningen ik deed, je zou het wel grappig vinden denk ik. Zo namen we dus een hoepel mee, vastgemaakt aan de bodem met een gewicht aan een touw. Waar ik moest doorzwemmen, ondersteboven en zelfs een salto in moest doen. Een gratis show voor de vissen, gebracht door de landdieren. De oriëntatie duik was werken met een kompas en 2 keer een vierkant zwemmen aan de hand van de graden op je kompas, je voetslagen meten over 60 meter, je luchtconsumptie bereken en tot slot je weg terugvinden a.d.h.v. natuurlijk oriëntatiepunten.
Allemaal vlekkeloos verlopen. Als geavanceerde duiker kan ik overal duiken en alle soorten duiken meedoen. Iets heel handigs dus. Verder heb ik nog gehoord van andere duikers dat Kuh Tao in Thailand een goede plek is om te duiken en ook goedkoop om verder je duikvaardigheden uit te breiden. Zo kan je nog andere cursussen volgen als zoek- en reddingsduiker, duikmeester en duikinstructeur.
In Tulamben heb ik 2 Australiërs (Scott & Milly) leren kennen, waarmee ik later naar de Gili-eilanden ben gereisd. Aangenaam gezelschap en in Gili hebben we dan ook samen nog liggen duiken. Duiken vind ik geweldig, een speciale ervaring. Ergens besef ik ook dat ik de 2 extremen op deze aarde heb opgezocht. De ene hoog in de bergen, de andere dan weer de diepte van de zee. Maar daar heb ik zeker geen spijt van.
Gili is toeristisch oord. Overal guesthouses, hotels, restaurants en bars. Maar dus ook een goede plek om te duiken, snorkelen en te liggen op het strand. 5 dagen relaxen dus. Gedaan met om 7u opstaan tijdens je vakantie.
Eenmaal terug in Bali, neem ik afscheid van de ‘Ozzies’ en ga ik naar Ubud, het culturele hart van Bali. Daar heb ik veel minder gedaan dan ik had gewild, gezien de stevige regen en dat ik een verkoudheid had gekregen van Scott. Geen vulkaan beklommen, jammer genoeg, en geen fietstocht gemaakt. Hierna ging ik voor de laatste nacht naar Kuta, omdat het 10 minuten van de luchthaven is. Ik doe een bezoekje naar het strand, ga naar huis en praat daar wat met Veronica de Yoga-instructeur. Ik ga samen met haar en haar vriend eten. We rijden met zijn drieën op de brommer door Kuta, gezellig is het nog net wel, maar ik heb al meer Balinezen op 1 brommer gezien.
En dan begint het gedoe weer met luchthavens en veiligheidschecks. Uiteraard moet ik weer uren wachten in New Delhi op mijn vlucht naar Leh. Maar er stond een verrassing te wachten op mij, en dan heb ik het niet over de duiven die in de luchthaven wonen. Mijn vlucht vertrekt blijkbaar van een andere terminal, waarnaar ik een taxi moet nemen. Het is 15 minuten rijden en tijdens die 15 minuten over de autosnelweg, zie ik 2 ongelukken, een auto die getrokken wordt door een andere auto maar die liever stil staan in het midden van de weg, 5 fietsers, 12 voetgangers en een hele hoop politie. New Delhi.
Aangekomen aan de andere terminal, waar de goedkopere vluchten uit vertrekken blijkbaar, wordt ik uiteraard niet binnen gelaten. Pas 3u voor mijn vlucht. Feest! Want mijn vlucht vertrekt op kwart na 5 in de ochtend. Dus zet ik mij tegen een muur van de luchthaven en sta daar met mijn vingers te draaien voor een dikke 5 uur, waar ik niet kan slapen. Wat haat ik die luchthaven. Met heel mijn hart.
Om af te sluiten was het een meer dan geslaagde vakantie, waarbij ik me enorm heb geamuseerd en veel nieuwe ervaringen heb opgedaan.